Hoofdstuk 5

Soap wordt een populair televisiegenre. Soap wordt 'soap' genoemd, omdat in de reclames er spotjes kwamen van zeepfabriek(en), De spots zorgen er dus voor dat er een inkomen was waarmee de serie betaald kon worden. De soap was bedoelt voor huisvrouwen, en was tot 1940 alleen op de radio, eind jaren 40 kwam het ook op tv. Niet alleen in de VS zijn soaps erg bekend, over de hele wereld kijken huisvrouwen naar dit soort televisieprogramma's, overal ter wereld lijken de huisvrouwen om dezelfde reden naar deze programma's te kijken. De standaardopzet van een soap is vrijwel overal hetzelfde: twee rivaliserende families en met vooral onderlinge relaties van de leden De script-makers nemen ieder één karakter op zijn rekening, en samen bepalen ze dan hoe het verhaal gaat. 
 
De karakters: 
- leren nooit van hun fouten, 
- stereotype persoonlijkheid: eens een sukkel, altijd een sukkel en een schurk blijft altijd een schurk. Het gedrag is voorspelbaar,
- De personages zijn erg veerkrachtig (= vervuld van een krachtig en volhardend streven om een doel te bereiken),
- Praten met hun rug naar de anderen, en hun gezicht naar de camera,
- Praten soms veel in zichzelf, zodat de kijker weet wat ze voelen,
 
Andere kenmerken:
- Gebeurtenissen zijn een uitvergroting van het werkelijke leven,
- Zaken waarvan we hopen dat die ons nooit zou overkomen, gebeuren in soaps juist,
- Traumatische ervaringen, glijden met enkele afleveringen van hen af,
- De sets zijn klein (denk aan: discussies vinden zittend plaats),
- Werken gebeurt alleen als dat nuttig is voor het verhaal,
- Buitenscènes komen niet vaak voor,
- Geen diepgaande onderwerpen (= politieke onderwerpen worden zelden tot nooit besproken),
- Elke aflevering eindigt met een crisis/cliffhanger zodat je de volgende keer weer kijkt